ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ

Η ημικρανία θεωρείται σοβαρή διαταραχή εφ’ όσον επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες του πάσχοντα. Ο ασθενής κατά την διάρκεια της ημικρανικής κρίσης, αδυνατεί να προβεί σε οποιαδήποτε δραστηριότητα και συνήθως παραμένει κλινήρης. Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει κληρονομικότητα άρα πρόκειται για γενετική βλάβη (μετάλλαξη κάποιου ή κάποιων γόνων). Ο ακριβής παθογεννητικός μηχανισμός της ημικρανίας παραμένει άγνωστος αλλά πιστεύεται ότι πρόκειται για βιοχημική διαταραχή του εγκεφάλου γονιδιακής αιτιολογίας. Για τον λόγο αυτό είναι πολύ συχνή η κληρονομικότητα.
Μπορεί να αρχίσει σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συνήθως αρχίζει κατά την εφηβεία.
Η κεφαλαλγία μπορεί να είναι διάχυτη (σαν βάρος) σε όλο το κεφάλι ή τοπικά (πιο συχνά μετωπιαία). Συχνά ο πόνος καταλαμβάνει μόνο το μισό κεφάλι και γι' αυτό ονομάστηκε ημικρανία. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο πόνος έχει σφύζοντα χαρακτήρα και σταδιακά αυξανόμενη ένταση. Επιδεινώνεται με την δραστηριότητα, το φως και τους θορύβους. Συνυπάρχει γενικευμένη αδιαθεσία, ζάλη, ναυτία.
Η συμπτωματολογία δεν είναι η ίδια σε όλους τους ασθενείς αλλά μπορεί να παρουσιάζει ιδιαιτερότητες π.χ. να προηγείται διαταραχή από τα μάτια (αύρα) και ακολούθως κεφαλαλγία. Ακόμη, μπορεί ώρες πριν την κρίση της ημικρανίας ο ασθενής να είναι ευερέθιστος, να αισθάνεται γενικευμένη ατονία, υπνηλία και ζάλη.
Με βάση τα ανωτέρω η θεραπευτική αντιμετώπιση της ημικρανίας είναι απαραίτητη. Ο ασθενής πρέπει να ξέρει ότι η διαταραχή είναι χρόνια και δεν θεραπεύεται οριστικά. Μόνον σε κάποιες περιπτώσεις τα επεισόδια κεφαλαλγίας σταματούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, σπανιότερα οριστικά. Με την φαρμακευτική αγωγή βελτιώνεται η ποιότητα ζωής του ασθενούς εφ’ όσον μπορεί να είναι λειτουργικός και να έχει μια φυσιολογική ζωή.
Κατά την ημικρανική κρίση χρησιμοποιούνται ειδικά φάρμακα (τριπτάνες, εργοταμίνη) αλλά και κοινά παυσίπονα όπως η ασπιρίνη και η κωδεϊνη. Τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά. Η σωστή χρήση αυτών των φαρμάκων (σύμφωνα με τις οδηγίες ειδικού γιατρού - νευρολόγου) αυξάνει την αποτελεσματικότητά τους και αποφεύγει τον εθισμό.
Στις περιπτώσεις που οι ημικρανικές κρίσεις είναι πολύ συχνές αυτό επηρεάζει την καθημερινή ζωή των ασθενών εφ΄ όσον αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις ασχολίες τους. Είναι λοιπόν απαραίτητη προληπτική φαρμακευτική αγωγή δηλ. ο ασθενής θα πρέπει να λαμβάνει καθημερινά κάποιο φάρμακο ώστε να προλαμβάνονται οι ημικρανικές κρίσεις. Άρα η φαρμακευτική αντιμετώπιση εξαρτάται από τον κάθε ασθενή και αποφασίζεται ανάλογα με την περίπτωση.
Σημαντική είναι και η ψυχολογική υποστήριξη του πάσχοντα εφ' όσον η κακή ψυχολογική διάθεση αυξάνει την συχνότητα και την βαρύτητα των επεισοδίων.
Σε κάποιες περιπτώσεις μια κεφαλαλγία με χαρακτήρες ημικρανίας μπορεί να είναι δευτεροπαθής δηλ. να οφείλεται σε κάποιο παθολογικό αίτιο. Τέτοια αίτια είναι οι αγγειακές δυσπλασίες του εγκεφάλου (π.χ. ανευρύσματα), οι όγκοι του εγκεφάλου, η καλοήθης ενδοκράνια υπέρταση, η κροταφική αρτηρίτιδα κ.α. Είναι δουλειά του νευρολόγου να αξιολογήσει σωστά τον ασθενή ώστε να βρεθεί η πραγματική αιτία.