Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie από την Google για να παρέχει τις υπηρεσίες του και να αναλύει την επισκεψιμότητα. Η διεύθυνσή σας IP και ο παράγοντας χρήστη γνωστοποιούνται στην Google, μαζί με μετρήσεις απόδοσης και ασφαλείας, ώστε να διασφαλιστεί η ποιότητα της υπηρεσίας, για τη δημιουργία στατιστικών στοιχείων σχετικά με τη χρήση και για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση καταχρήσεων. ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ: 2016

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

Προβλήματα ύπνου ασθενών με άνοια

Πολύ συχνά οι ασθενείς που πάσχουν από άνοια παρουσιάζουν αϋπνία – ανησυχία – διέγερση κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Τα φαινόμενο αυτό είναι πολύ συχνό σε ασθενείς με μειωμένη ικανότητα επικοινωνίας. Δηλαδή δεν είναι σε θέση να κάνουν οποιαδήποτε δραστηριότητα κατά την διάρκεια της ημέρας όπως να παρακολουθήσουν τηλεόραση, να διαβάσουν, να κάνουν απλές εργασίες στο σπίτι κτλ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα συχνά να κλείνουν τα μάτια και να κοιμούνται για μερικά λεπτά ή και περισσότερο. Συνήθως αυτό ανακουφίζει τους φροντιστές γιατί «βρίσκουν την ησυχία τους».
Σε αυτούς τους ασθενείς όμως, το «βιολογικό ρολόι» δεν λειτουργεί σωστά με αποτέλεσμα ο ρυθμός «ύπνου-εγρήγορσης» να είναι διαταραγμένος. Έτσι λοιπόν, ακόμη και ο ολιγόλεπτος τμηματικός ύπνος κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι αρκετός για αυτούς, με αποτέλεσμα όταν έρθει η νύχτα οι ασθενείς να μην νυστάζουν!
Τη νύχτα υπάρχει μειωμένος φωτισμός και ελάχιστα ερεθίσματα που θα μπορούσαν να απασχολήσουν τον ασθενή, με αποτέλεσμα να αισθάνεται δυσφορία και να την εκφράζει με ψυχοκινητική διέγερση! Η χρήση υπνωτικών φαρμάκων δεν έχει αποτέλεσμα, ενώ τα ηρεμιστικά βελτιώνουν τη διέγερση, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, επιδεινώνουν τη διέγερση γιατί προκαλούν ζάλη και αυξάνουν την δυσφορία που αισθάνεται ο ασθενής. Τα φάρμακα αυτά έχουν ένδειξη σε ασθενείς που νυστάζουν και δεν μπορούν να κοιμηθούν λόγω άγχους πχ. Οι ασθενείς που έχουν κοιμηθεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, δεν νυστάζουν και δεν κοιμούνται ούτε με υπνωτικά!
Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο ο ανοϊκός ασθενής να παρουσιάζει διέγερση για 2-3 συνεχόμενα μερόνυχτα  και ακολούθως υπνηλία για άλλα 2-3! Οφείλεται  επίσης, στην διαταραχή του «βιολογικού ρολογιού» και απλά ο ασθενής κουράζεται από την παρατεταμένη εγρήγορση, ξεκουράζεται  και μετά πάλι τα ίδια!

Συνεπώς, η μόνη λύση είναι να προγραμματίσουμε τις δραστηριότητες του ασθενούς ώστε να ρυθμιστεί το βιολογικό του ρολόι. Θα πρέπει να ξυπνά μια σταθερή ώρα κάθε πρωί, να τρώει, να κάνει μπάνιο κτλ σε σταθερά ωράρια κατά τη διάρκεια της ημέρας. Δεν θα πρέπει να τον αφήνουμε να κοιμάται την ημέρα και συνεπώς θα πρέπει να τον απασχολούμε όπως είναι δυνατόν. Αν μπορεί να κάνει κάποια πράγματα θα πρέπει να τον ενθαρρύνουμε άσχετα με τον τα κάνει σωστά ή όχι. Θα πρέπει να του συζητάμε άσχετα με το αν τα λεγόμενά μας έχουν λογική ή αν απλά συμφωνούμε με τα δικά του λεγόμενα. Δεν έχει σημασία  το τι λέμε, αλλά το ότι επικοινωνούμε μαζί του! Αν φτάσει κουρασμένος το βράδυ, σίγουρα θα κοιμηθεί έστω με τη βοήθεια ενός φαρμάκου που θα χορηγήσει ο γιατρός. Την επόμενη μέρα θα είναι ξεκούραστος και θα μείνει ξύπνιος πολύ πιο εύκολα!
Από την προσωπική μου εμπειρία, οι φροντιστές προτιμούν οι ασθενείς αυτοί να κοιμούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας για να μην ενοχλούν! Θα πρέπει όμως, να καταλάβουμε ότι πρόκειται για ανθρώπους που κάτι πρέπει να κάνουν για να «περάσει η ώρα»! Εφ’ όσον οι ικανότητές τους είναι μειωμένες, έχουν συμπεριφορά μικρού παιδιού με παράλογα πολλές φορές αιτήματα. Πχ μπορεί να ζητούν να πηγαίνουν κάθε 5’ στην τουαλέτα ή να θέλουν να πάνε κάπου κτλ. Είναι ένας τρόπος για να «περάσουν την ώρα τους» και θα πρέπει να τους χειριζόμαστε όπως τα μικρά παιδιά. Αν πχ θέλουν να πάνε κάπου, τους λέμε «περίμενε να τελειώσω μια δουλειά και θα πάμε». Μετά από λίγο πάλι τα ίδια, αλλά δεν πειράζει. Ο ασθενής δεν έχει την αίσθηση του χρόνου και μπορούμε να τον ξεγελάσουμε εύκολα. Πολλοί φροντιστές επιθυμούν ο ασθενής να μην μιλάει και να μην κινείται , αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν. Πρόκειται για ανθρώπους και όχι για αγάλματα!
Συνεπώς, η διαταραχή του βιολογικού ρολογιού προκαλείται από το ότι οι ασθενείς με άνοια, κοιμούνται τμηματικά κατά την διάρκεια της ημέρας με αποτέλεσμα να μένουν ξύπνιοι το βράδυ. Τα φάρμακα βοηθούν όταν υπάρχει ψυχοκινητική διέγερση, αλλά η οριστική λύση θα έρθει αν ο ασθενής δεν κοιμάται τη μέρα!